و روى هم رفته مى‌توان ايرادات فوق را، اعمّ از ايرادهايى كه ممكن است ماترياليستها و يا پاره‌اى از خداپرستان در اين مسأله مطرح كنند در چند مطلب خلاصه كرد:

1- اعتقاد به شفاعت، روح سعى و تلاش را تضعيف مى‌كند.

2- اعتقاد به شفاعت، انعكاسى از جامعه‌هاى عقب‌مانده و فئوداليته است.

3- اعتقاد به شفاعت، موجب تشويق به گناه و رها كردن مسئوليّتهاست.

4- اعتقاد به شفاعت، نوعى شرك و چندگانه‌پرستى محسوب مى‌شود.

باز در اين جا به اشتباهات بزرگى برخورد مى‌كنيم كه از پيش داورى‌هاى نادرست و سوء تفسيرها و يا سوء تعبيرها، يا دريافتهاى ناقص و يا برداشتهاى غرض‌آلود سرچشمه گرفته است، و براى برطرف شدن همه اينها چاره‌اى جز اين نداريم كه آب را از سرچشمه بگيريم تا در داورى خود گرفتار اشتباه نشويم و براى تحقّق اين هدف، خطوط اساسى مسأله را به اين ترتيب مورد بررسى قرار مى‌دهيم:

1- مفهوم واقعى شفاعت.

2- مدارك شفاعت‌

3- شرايط شفاعت‌

4- فلسفه شفاعت.

5- بررسى و پاسخ اشكالات.

1- مفهوم واقعى شفاعت‌

كلمه شفاعت از ريشه‌ «شَفْع» به معناى «جفت» و «ضَمُّ الشئ الى مِثْلِه» مى‌باشد و نقطه مقابل آن‌ «وتر» به معناى تك و تنهاست، سپس به ضميمه شدن فرد برتر و قويتر براى كمك به فرد ضعيف‌تر اطلاق گرديده است.