قرآن مجيد همين معنى را با صراحت در سوره نحل بيان كرده است، مى‌فرمايد: «لِيَحْمِلُوا أَوْزارَهُمْ كامِلَةً يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ مِنْ أَوْزارِ الَّذِينَ يُضِلُّونَهُمْ بِغَيْرِ عِلْمٍ أَلا ساءَ ما يَزِرُونَ»، روز قيامت آنها بايد بار گناهان خود را به طور كامل بر دوش كشند و هم بخشى از گناهان كسانى را كه به خاطر جهل، گمراهشان مى‌سازند، آگاه باشيد آنها بار سنگين بدى بر دوش مى‌كشند»! [1] تعبير به رهن در مورد گناهان خويش تعبير جالبى است كه از قرآن مجيد گرفته شده: «كُلُّ نَفْسٍ بِما كَسَبَتْ رَهِينَةٌ»، هر كس در گرو اعمال خويش است» [2]، همان گونه كه مال گروگان، تا بدهى آن را نپردازند آزاد نمى‌شود، انسان نيز تا كفّاره گناهان خويش را ندهد آزاد نخواهد شد، و تعبير به حمّال در مورد گناهان ديگران نيز تعبير جالب ديگرى است، گويى گناهان (همان گونه كه از كلمه وزر نيز استفاده مى‌شود) بار عظيمى است كه بر دوش صاحبان آنها و كسانى كه باعث و بانى آن شده‌اند، سنگينى مى‌كند و آنها را از پا در مى‌آورد و از رسيدن به مقصد و صعود به آسمان قرب الهى باز مى‌دارد و در قعر آتش دوزخ فرو مى‌افكند.

از اين جا روشن مى‌شود كسى كه خدا او را به خويش واگذارد، در چه مسيرى حركت مى‌كند و به چه عاقبت شوم و دردناكى گرفتار مى‌شود.

نكته‌ها

1- بدعت چيست و بدعتگذار كيست؟

در گفتار بالا از سخنان بدعت‌آميزى كه مردم را به گمراهى مى‌كشاند مذمّت شده است، و در روايات اسلامى نيز در نكوهش بدعت و مذمّت بدعت گذاران و در

[1] سوره نحل، آيه 25.

[2] سوره مدّثّر، آيه 38.