فرزندان آنها، حسن و حسين، را نزديكترين افراد به آن حضرت و مقرّبترين اشخاص نزد خداوند مى‌شمرد كه دعايشان در پيشگاه او مستجاب است. [1] آيه تبليغ، ابلاغ ولايت على (ع) را از بزرگترين مأموريتهاى پيامبر (ص) مى‌شمرد و قرين رسالت قرار مى‌دهد تا آنجا كه مى‌گويد: «وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ»، اگر ابلاغ نكنى رسالت او را ابلاغ نكرده‌اى»! [2] آيات فراوان ديگر كه وارد شدن در شرح آنها در اين مختصر مناسب نيست، بعلاوه، در كتب فراوانى با ذكر منابع و مدارك دقيق آنها از كتب اهل سنت تشريح شده است. [3] در روايات اسلامى مخصوصا رواياتى كه در صحاح ستّه (كتب ششگانه‌اى كه معروفترين منابع حديث اهل سنّت است) وارد شده، آن قدر فضايل و مناقب در باره اهل بيت ذكر شده كه بالاتر از آن تصوّر نمى‌شود و بعضى از دانشمندان آن را در چند جلد كتاب خلاصه كرده‌اند [4] و بعضى، مجموع اين روايات را كه در منابع مختلف اسلامى (از طريق اهل سنّت) آمده، در دهها جلد گردآورى نموده‌اند. [5] ولى با نهايت تأسف، فشارهاى قدرتهاى حاكم بعد از رسول خدا (ص) چنان زياد بود كه عظمت مقام اهل بيت در ميان مردم ناشناخته ماند.

كسانى كه اهل بيت پيامبر (ص) را از رسيدن به حقّ خود بعد از رحلت آن حضرت منع كردند اجازه ندادند فضايل آنها در ميان مردم منتشر شود و از آن بيشتر در عصر خلفاى اموى و عبّاسى، كمتر به كسى اجازه مى‌دادند كه زبان به شرح‌

[1] سوره آل عمران، آيه 61.

[2] سوره مائده، آيه 67.

[3] در تفسير نمونه ذيل هر يك از آيات مربوطه اشاراتى به اين منابع شده، شرح بيشتر آن را مى‌توانيد در احقاق الحق، جلد 3 و تفسير پيام قرآن، جلد نهم، مطالعه فرماييد.

[4] كتاب فضائل الخمسة من الصحاح الستة، نوشته محقق دانشمند مرحوم فيروزآبادى.

[5] عبقات الانوار، نوشته مير حامد حسين هندى.