علم و هدايت و آبروى اجتماعى و سرمايه‌هاى معنوى و مادّى ديگر را نيز شامل مى‌شود.

سپس براى تشويق بيشتر مى‌افزايد: «آنها كه از شما ايمان بياورند و انفاق كنند اجر بزرگى دارند» (فَالَّذِينَ ءَامَنُواْ مِنْكُمْ وَأَنْفَقُواْ لَهُمْ أَجْرٌ كَبِيرٌ).

توصيف اجر به بزرگى، اشاره‌اى به عظمت الطاف و مواهب الهى، و ابديّت و خلوص و دوام آن است، نه تنها در آخرت كه در دنيا نيز قسمتى از اين اجر كبير عايد آنها مى‌شود.

سپس به استدلالى براى مسأله انفاق پرداخته، مى‌فرمايد: چرا در راه خدا انفاق نكنيد در حالى كه ميراث آسمانها و زمين از آن او است!»؟ (وما لكم ألّا تنفقوا في سبيل‌اللَّه وللَّه ميراث السّموات والأرض).

يعنى سرانجام همه شما چشم از جهان و مواهبش فرومى‌بنديد و همه را مى‌گذاريد و مى‌رويد، پس اكنون كه در اختيار شما است چرا بهره خودرا نمى‌گيريد!

«ميراث» در اصل چنانكه راغب در مفردات مى‌گويد به معنى مالى است كه بدون قرارداد به انسان منتقل مى‌شود، و آنچه از ميّت به بازماندگان منتقل مى‌شود يكى از مصداقهاى آن است كه بر اثر كثرت استعمال هنگام ذكر اين كلمه همين معنى تداعى مى‌شود.

تعبير «للَّه ميراث السّموات والأرض» از اين نظر است كه نه تنها اموال و ثروتهاى روى زمين بلكه آنچه در تمام آسمان و زمين وجود دارد به ذات پاك او برمى‌گردد؛ همه خلايق مى‌ميرند و خداوند وارث همه آنهاست.