مگر آن كه [آن خانه‌] خراب مى‌شود و هرگز با بركت، آباد نمى‌گردد: خيانت، دزدى، شرابخوارى و زنا.

1187 امام على عليه السلام: هرگز نعمت و طراوت زندگى، از گروهى زايل نمى‌شود، مگر به خاطر گناهانى كه انجام داده‌اند. خداوند، هرگز به بندگان ستم نمى‌كند.

1188 امام على عليه السلام: خداوند، هرگز به بنده‌اى نعمت نداده كه او در آن ستم مى‌كند (به حقوق ديگران تجاوز نمايد)، مگر آن كه سزاوار است كه نعمت از او زايل شود.

1189 امام على عليه السلام: ستم (تجاوز)، نعمت‌ها را از بين مى‌برد.

1190 امام على عليه السلام: به‌ناحق ريختن خون‌ها، به فرود آمدن عذاب و از بين رفتن نعمت مى‌انجامد.

1191 امام على عليه السلام‌- در دعاى باران خواستن-: آگاه باشيد! زمينى كه شما را برمى‌دارد و آسمانى كه بر شما سايه مى‌افكند، فرمانبر پروردگار شمايند و اگر بركت خود را به شما مى‌بخشند، از روى همدردى با شما، يا منزلت يافتن پيش شما و يا به خاطر خيرى كه از شما اميد دارند، نيست؛ بلكه مأمور شده‌اند تا به شما سود برسانند، پس اطاعت مى‌كنند؛ و بر مرزهاى مصلحت‌هاى شما برافراشته شده‌اند، پس برپايند.

خداوند، بندگانش را، آن گاه كه كارهاى بد مى‌كنند، با كاهش ميوه‌ها و توقّف بركت‌ها و بستن گنجينه‌هاى خيرات مى‌آزمايد، تا توبه‌كننده توبه كند و دست‌كشنده [، از بدى‌] دست بكشد و پندگيرنده پند پذيرد و ترك‌كننده ترك كند.

خداى متعال، استغفار را سبب فراوان شدن روزى و رحمت‌