آثار نيكوكارى‌

فصل پنجم، به آثار و بركات نيكوكارى پرداخته است. در اين فصل، اثبات شده است كه از نگاه اسلام، نيكى خميرمايه رشد و تكامل انسان و جامعه انسانى است و نيكوكار در واقع، به خود خدمت مى‌كند، هر چند كارش در راستاى خدمت به ديگران باشد.

خداوند، نيكوكار را دوست مى‌دارد. نيكى، نه تنها پاداش الهى را در پى دارد، بلكه پاداش آن مى‌تواند تا بى‌نهايت امتداد و گسترش يابد.

نيكوكارى، دل و جان را روشن مى‌كند، نام نيك و محبوبيّت مردمى مى‌آورد و در نهايت به خير دنيا و آخرت مى‌انجامد.

نيكى به مردم، گشاينده قلعه دل‌هاست، زمام دل‌ها را در دست انسانِ نيكوكار قرار مى‌دهد، انسان‌هاى آزاده را به فرمانبرى و همراهى وا مى‌دارد، بلاها را از انسان دور مى‌سازد و او را مورد ستايش و ثناى ديگران قرار مى‌دهد.

نيكى و خدمت‌رسانى به مردم، موجب نيك‌فرجامى، استمرار و فراوانى نعمت، افزايش ثروت، و تداوم قدرت و شوكت و رياست مى‌شود، افزون بر اين كه رهتوشه قيامت است و مايه برخوردارى از شفاعت و حفظ (سلامت) نسل و آسانى حساب قيامت و نيز موجب ورود به بهشت برين.

موانع نيكوكارى‌

در فصل ششم، موانع نيكوكارى، از نگاه متون اسلامى، مورد بررسى قرار گرفته است و امورى مانند: خودكم‌بينى و عقده حقارت، بُخل، سنگدلى، انكار، ناسپاسى و شايد خطرناك‌تر از همه، همنشينِ بد، عوامل بازدارنده از نيكى شمرده شده‌اند. امام على عليه السلام در اين باره مى‌فرمايد: