برداشت اوّل. مراد از تعبير «أجمعت العصابة على‌ تصحيح ما يصحّ عن هؤلاء»، اين است كه روايت‌هاى افرادى كه در موردشان اتّفاق شده است، صحيح اند، بدين ترتيب كه چنانچه سند روايت‌ها تا اين افراد، صحيح باشد، روايت آنان مطلقاً صحيح شمرده خواهد شد و ديگر به بررسى راويانى كه پيش از آنان تا معصوم قرار دارند، نياز نيست.

بر اين اساس، حتّى اگر راويان پيشينِ اين افراد، ضعيف يا مجهول باشند، روايت، صحيح شمرده مى‌شود، چنان كه روايت مرسل اين افراد از معصوم، در حكم روايت مُسندِ صحيح است.

برخى از علماى بزرگ، اين برداشت را پذيرفته‌اند و وحيد بهبهانى آن را برداشت مشهور بين اصحاب، دانسته است.[1] شهيد ثانى، شيخ بهايى، مير داماد، محمّدامين كاظمى، وحيد بهبهانى، سيّد محمّدباقر گيلانى، سيّد محسن اعرجى كاظمى، ملّا على كنى، عبد اللَّه مامقانى و مجلسىِ اوّل، از جمله كسانى هستند كه به اين برداشت، معتقدند.[2] برداشت دوم. مراد از اين تعبير، آن است كه افراد مذكور، فقط صحيح‌الحديث اند و چنانچه اين افراد در سند حديثى قرار بگيرند كه راويان پيشين و پسين‌شان موثّق باشند، آن سند، صحيح شمرده مى‌شود.

بنا بر اين، اتّفاق اصحاب، تنها بر صدق (راستگويى) اين افراد و صحّت نقل آنان دلالت مى‌كند و بخش‌هاى ديگر سند، به بررسى رجالى نيازمندند.

اين برداشت، از سيّد على طباطبايى، صاحب رياض و برخى ديگر، نقل شده است.[3] برداشت سوم. مراد از اين تعبير، تنها توثيق كسانى است كه اين عبارت در موردشان گفته شده است.

[1]. فوائد الوحيد البهبهانى، ص 29

[2]. منتهى المقال، ج 1، ص 53- 55؛ توضيح المقال، ص 39؛ مقباس الهداية، ج 2، ص 177- 180

[3]. منتهى المقال، ج 1، ص 55 و 56