درباره گروه سوم از اصحاب اجماع، كه شش نفر از اصحاب امام كاظم و امام رضا عليهما السلام بوده‌اند، اين عبارت آمده است:

تسمية الفقهاء من أصحاب أبى إبراهيم و أبى الحسن الرضا عليهما السلام. أجمع أصحابنا على‌ تصحيح ما يصحّ عن هؤلاء و تصديقهم، و أقرّوا لهم بالفقه و العلم، و هم ستّة نفر آخر دون الستّة نفر الذين ذكرناهم فى أصحاب أبى عبد اللَّه عليه السلام، منهم: يونس بن عبد الرحمن، و صفوان بن يحيى السابرىّ، و محمّد بن أبى عمير، و عبد اللَّه بن المغيرة، و الحسن بن محبوب، و أحمد بن محمّد بن أبى نصر. و قال بعضهم مكان الحسن بن محبوب، الحسن بن علىّ بن فضّال و فضالة بن أيّوب. و قال بعضهم مكان ابن فضّال، عثمان بن عيسى. و أفقه هؤلاء، يونس بن عبد الرحمن و صفوان بن يحيى؛

نام بردن از فقيهان اصحاب امام كاظم و امام رضا عليهما السلام. اصحاب ما بر تصحيح آنچه به طور صحيح از اين افراد نقل شود، اتّفاق دارند و آنان را تصديق كرده‌اند و به فقه و علم آنان اعتراف نموده‌اند. آنان شش نفرند و غير از كسانى هستند كه در اصحاب امام صادق عليه السلام از آنان نام برديم. يونس بن عبد الرحمان، صفوان بن يحيى سابُرى، محمّد بن ابى عمير، عبد اللَّه بن مغيره، حسن بن محبوب و احمد بن محمّد بن ابى نصر، از آنان اند. برخى اصحاب به جاى حسن بن محبوب، حسن بن على بن فضّال و فضالة بن ايّوب را نام برده‌اند. برخى از اصحاب نيز به جاى ابن فضّال، عثمان بن عيسى را نام برده‌اند. فقيه‌ترين‌هاى اين افراد، يونس بن عبد الرحمان و صفوان بن يحيى هستند.[1]

برداشت‌هاى گوناگون از عبارت كشّى‌

رجاليان، از اين عبارات، برداشت‌هاى گوناگونى داشته‌اند، كه مهم‌ترين آنها عبارت است از:

[1]. اختيار معرفة الرجال، ص 556( ش 1050)