و أبو بصير الأسدىّ، و الفضيل بن يسار، و محمّد بن مسلم الطائفىّ. قالوا: و أفقه الستّة، زرارة. و قال بعضهم مكان أبى بصير الأسدىّ، أبو بصير المرادىّ و هو ليث بن البخترىّ؛

در بيان نام فقيهان از اصحاب امام باقر و امام صادق عليهما السلام. اصحاب بر تصديق عدّه‌اى از اوّلين اصحاب امام باقر و امام صادق عليهما السلام اتّفاق كرده و به فقيه بودن آنان اعتراف نموده‌اند و گفته‌اند: فقيه‌ترين‌ها از اوّلين، شش نفر بوده‌اند:

زراره، معروف بن خرّبوذ، بريد، ابو بصير اسدى، فضيل بن يسار و محمّد بن مسلم طايفى. اصحاب گفته‌اند: فقيه‌ترينِ اين شش نفر، زراره است. برخى از اصحاب، به جاى ابو بصير اسدى، ابو بصير مرادى را گفته‌اند كه همان ليث بن بخترى است.[1] درباره گروه دوم از اصحاب اجماع، كه شش نفر از اصحاب امام صادق عليه السلام بوده‌اند نيز اين عبارت آمده است:

أجمعت العصابة على‌ تصحيح ما يصحّ من هؤلاء و تصديقهم لما يقولون و أقرّوا لهم بالفقه، من دون أولئك الستّة الذين عدّدناهم و سمّيناهم ستّة نفر: جميل بن درّاج، و عبد اللَّه بن مسكان، و عبد اللَّه بن بكير، و حمّاد بن عيسى، و حمّاد بن عثمان، و أبان بن عثمان. قالوا: و زعم أبو إسحاق- يعنى ثعلبة بن ميمون-: أنّ أفقه هؤلاء، جميل بن درّاج. و هم أحداث أصحاب أبى عبد اللَّه عليه السلام؛

اصحاب، بر تصحيح آنچه به طريق صحيح از اين افراد نقل شود، اتّفاق دارند و آنان را در آنچه مى‌گويند، تصديق كرده‌اند و به فقاهت آنان اعتراف نموده‌اند. اين شش نفر، غير از كسانى هستند كه [در گروه اوّل‌] برشمرديم و آنان عبارت‌اند از: جميل بن درّاج، عبد اللَّه بن مسكان، عبد اللَّه بن بكير، حمّاد بن عيسى، حمّاد بن عثمان و ابان بن عثمان. اصحاب گفته‌اند: ابو اسحاق فقيه- كه همان ثعلبة بن ميمون است- معتقد بوده كه فقيه‌ترين آنان، جميل بن درّاج است. اين گروه، از جوانان اصحاب امام صادق عليه السلام بوده‌اند.[2]

[1]. اختيار معرفة الرجال، ص 238( ش 431)

[2]. اختيار معرفة الرجال، ص 375( ش 705)