محمّد بن سيّد صادق اعرجى به خطّ شيخ حمزة بن شيخ محمّد حلّى اشاره كرد كه كتابت آن به سال 1085 ق، به پايان رسيده است.[1] نسخه ديگر، نسخه كتاب‌خانه آستان قدس رضوى، به شماره 38 است كه احتمالًا در زمان حيات مؤلّف، نگارش شده است.[2] چاپ تحقيقى كتاب، بر اساس همين نسخه، توسّط مؤسسة آل البيت عليهم السلام لإحياء التراث، انجام يافته است.[3] موضوع اين كتاب نيز مانند إرشاد القلوب، نصايح و مواعظ و وصاياى اعتقادى و اخلاقى است.

عناوين برخى از فصول اين كتاب عبارت‌اند از:

دليل بر حدوث انسان و اثبات مُحدِث او (ص 35)، خطبه حضرت امير عليه السلام در توحيد (ص 59)، كلام امام رضا عليه السلام در توحيد (ص 69) خطبه بدون الف امام على عليه السلام در توحيد (ص 73)، صفت مؤمن (ص 118)، صفت شيعه (ص 133 و 137)، در ذكر غنا و فقر (ص 159)، در ذمّ دنيا (ص 173)، حديث سلسلة الذهب (ص 214)، حديث اسماء حسنى‌ (ص 349)، فضائل قرائت سور قرآن (388- 369)، ثواب برخى اذكار شريف (ص 394)، ثواب عيادت بيمار (ص 339) و عقوبت شاهد زور (ص 402).

برخى از ويژگى‌هاى كتاب أعلام الدين از اين قرار است:[4] 1. نويسنده، كتاب البرهان على ثبوت الإيمان را- كه كتابى كلامى از شيخ تقى الدين ابى صلاح حلبى، شاگرد سيّد مرتضى است- در كتاب خود، درج كرده است.[5] نيز اربعين ودعانى را كه شامل چهل حديث از پيامبر اكرم، به روايت ابن ودعان موصلى‌

[1]. الذريعة، ج 26، ص 97( ش 457).

[2]. ر. ك: أعلام الدين، ص 29( مقدّمه تحقيق).

[3]. ر. ك: همان جا.

[4]. در شناسايى برخى از ويژگى‌ها از مقدّمه تحقيق كتاب، استفاده شده است.

[5]. ر. ك: أعلام الدين، ص 44؛ الذريعة، ج 26، ص 97( ش 457).