فليراجعهما»، پيداست كه مطلب از حاشيه‌نويس است.

كتاب إرشاد القلوب، بنا به نقل الذريعة، توسّط شرف الدين يحيى بحرانى، شاگرد محقّق كَرْكى تلخيص شده است.[1] نيز ابوالحسن شعرانى بر آن حاشيه زده است.[2] برخى از نسخ خطّى كتاب عبارت‌اند از: نسخه موجود در مكتبة الحسينيةى نجف- كه هر دو جزء با خطّ يكسان كتابت شده و به سال 1024 ق، در تملّك شيخ محمّد صالح بن على قهپايى بوده است. نسخه ديگر، متعلّق به كتاب‌خانه علّامه حسن صدرالدين است كه دست‌خطّ تملّك شيخ حرّ عاملى بر آن است كه به سال 1083 ق، به پسرش محمّد رضا بخشيده است.[3] اين كتاب، به سال 1375 ش، با تحقيق و تصحيح آقاى سيّد هاشم ميلانى توسّط انتشارات اسوه، منتشر شده است. شايان ذكر است كه- همچنان كه محقّق كتاب تذكّر داده است- در نسخه چاپ منشورات الرضى و نسخه چاپ مؤسسة الأعلمى، احتمالًا بنا به ملاحظات سياسى، باب آخر جزء دوم- كه در بيان صفات دشمنان امام على عليه السلام بوده- حذف شده است. نكته ديگر آن كه در چاپ آقاى ميلانى، برخلاف ساير نسخ چاپى، جزء اوّل، شامل 55 باب است، بدين ترتيب كه باب پنجم نسخه‌هاى ديگر با عنوان «فى التخويف والترهيب» در نسخه تحقيق ايشان، بر اساس نسخه خطّى كتاب‌خانه آستان قدس رضوى، زير دو باب «فى التخويف والترهيب من كتاب اللَّه جلّ جلاله» و «باب فى التخويف من الآثار» آمده است و بدين سان، 55 بابى كه نويسنده در مقدّمه ذكر كرده، در جزء اوّل تمام شده است.[4]

[1]. الذريعة، ج 1، ص 517( ش 2527) وج 4، ص 419( ش 1849).

[2]. موسوعة مؤلّفى الإماميّة، ج 2، ص 113.

[3]. الذريعة، ج 1، ص 517( ش 2527). براى نسخه‌هاى ديگر به مقدّمه محقّق كتاب إرشاد القلوب، رجوع شود.

[4]. البته در بقيه ابواب روش نويسنده به اين صورت است كه در هر باب، نخست آيات و سپس احاديث را مى‌آورد.