جهت، من دوست دارم احاديث آنها را از كتاب‌هاى خودشان نقل كنم و چون «جامع‌الأصول»[1] بهترين كتاب آنان است، فراوان از آن نقل مى‌كنم.[2] و امّا منظور ما از آرايش‌هاى حديثى عصر حاضر، همان كارى است كه ملّا محسن فيض انجام داد. وى كتاب إحياء علوم الدين امام محمّد غزالى را به روايت ائمه معصوم عليهم السلام آراست و آن را المَحَجّة البيضاء فى إحياء كتاب الإحياء نام نهاد.

محقّق ارجمند على اكبر غفّارى، در مقدّمه خود بر اين كتاب به نقل از مدرّسى چهاردهى، مؤلّف كتاب طبقات المفسرين، آورده است:

كتاب «المحجّة البيضاء» كه در تهذيب «إحياء العلوم» غزالى نوشته شده است، روايات فراوانى از ائمه عليهم السلام در علوم اخلاق، علم نفس و ادب، به صورت گسترده آورده است و در حقيقت، كتاب تفسير قرآن و شرح احاديث اماميّه است. فيض، در اين كتاب از عقايد و آراى غزّالى به صورت تحليلى بحث كرده و سپس با استناد كتاب خدا و سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله، به نقد و تهذيب آنها پرداخته و در همه تأليفات خويش براى آراى خود به قرآن و احاديث صادر از اهل بيت وحى، استشهاد كرده است.[3] آرايش‌هاى فيض در اين كتاب، به دنبال پالايش‌هايى است كه در كتاب إحياء العلوم انجام داده است. او مى‌گويد به جاى كتاب «آداب السمع والوجد» بعد از كتاب «آداب المعيشة و أخلاق النبوة»، كتاب «آداب الشيعة و أخلاق الامامة» را قرار داده است؛ چرا كه سماع و وجد، جزو مذهب اهل بيت عليهم السلام نيستند.[4]

[1]. جامع الأصول لأحاديث الرسول، تأليف مبارك بن محمّد جزرى، شافعى، معروف به ابن اثير( م 606 ق).

[2]. بحار الأنوار، ج 36، ص 364؛ آشنايى با بحار الأنوار، ص 149.

[3]. المحجّة البيضاء فى تهذيب الإحياء، ج 1، ص 24.

[4]. همان، ص 4( مقدّمه).