همگى از بين رفته‌اند. از آثار اوست:

1. كتابى در معرفة الرجال (دو جلد)، 2. نهاية الطالب فى نسب آل أبى طالب (دوازده جلد)، 3. الثمرة الظاهرة من الشجرة الطاهرة (چهار جلد در انساب طالبيان)، 4. الفلك المشحون فى أنساب القبائل و البطون، 5. سبك الذهب فى شبك النسب، 6. الجذوة الزينبية (ابن عنبه، شش كتاب ياد شده را نزد ابن معيّه، قرائت كرده است)، 7. أخبار الأُمم، 9. تذييل (/ تبديل) الأعقاب، 10. كشف الالتباس فى نسب بنى العبّاس، 11. منهاج العمال فى ضبط الأعمال.[1]

7. ابن عتائقى حلّى (زنده در 786 ق)[2]

كمال الدين عبد الرحمان بن محمّد بن ابراهيم بن عتايقى حلّى، عالم، متكلّم و حديث‌پژوه قرن هشتم هجرى است. او در حِلّه به دنيا آمد و در همان‌جا دانش آموخت. كفعمى در المصباح، او را عالمِ عامل و فاضلِ كامل شمرده و سيّد بهاءالدين على بن عبد الحميد نجفى، استاد ابن فهد نيز در كتاب السلطان المفرج عن أهل الإيمان، از او ياد كرده و بسيار، ستوده است.[3] صاحب رياض و شيخ عبّاس قمى نيز به نقل از آن، وى را متمايل به حكمت و تصوّف دانسته‌اند.[4] افندى، بر آن است كه اين گرايش، به تبع ابن ميثم در شرح نهج البلاغة بوده است.[5]

[1]. عمدة الطالب، ص 169- 170. نويسنده عمدة الطالب، تصريح كرده كه ابن معيّه، كتاب‌هاى ديگرى نيز در زمينه فقه، حديث، حساب و عروض داشته؛ امّا به عناوين آنها اشاره ننموده است.

[2]. ر. ك: رياض العلماء، ج 3، ص 103، الكنى‌ والألقاب، ج 1، ص 354، الحقائق الراهنة، ص 111، دائرة المعارف بزرگ اسلامى، مدخل« ابن عتائقى»؛ الأعلام، ج 3، ص 330.

[3]. ر. ك: رياض العلماء، ج 3، ص 105.

[4]. همان، ص 103؛ الكنى‌ والألقاب، ج 1، ص 354.

[5]. رياض العلماء، ج 3، ص 105.