است. بنا به گفته ايشان، فهرست مجموعه نخست از اين قرار است:

الأربعين فى فضائل أميرالمؤمنين، از شيخ محمّد بن احمد بن حسين نيشابورى (جدّ شيخ ابوالفتوح رازى)؛ الأربعين من الأربعين عن الأربعين، از شيخ منتجب الدين على بن عبيداللَّه (از نسل على بن بابويه قمى)؛ الأربعين از سيّد يحيى الدين ابو حامد محمّد بن عبد اللَّه بن على بن زهره حلبى (پسر برادر ابو المكارم حلبى) و اخبار و احاديث پراكنده برگرفته از اصول پيشينيان، مانند: كتاب الصلاة حسين بن سعيد، كتاب اسحاق بن عمّار، كتاب معاذ بن ثابت، كتاب على بن اسماعيل ميثمى، كتاب معاوية بن حكيم، كتاب ابراهيم بن محمّد اشعرى، كتاب فضل بن محمّد اشعرى، كتاب زيد، رساله‌اى در قرائات (احتمالًا از ابن مالك، نويسنده الألفية)؛ المجتنى فى الأدعيه، از سيدبن طاووس. در پايان الأربعين منتجب الدين، تصريح شده كه اتمام نگارش آن، 21 رجب 861 در كَرْك نوح به قلم محمّد بن على جبعى، از نسخه دست‌خطّ شيخ شمس الدين محمّد بن مكّى است كه در حله به سال 776 از نسخه دست‌خط محمّد بن محمّد بن على حمدانى قزوينى (به سال 613 ق) كتابت شده است.[1] مجموعه دوم نيز به خطّ يكى از نوادگان شمس الدين محمّد جبعى (به نقل از دست‌خطّ وى) از روى نسخه دست‌خطّ شهيد اوّل، نوشته شده كه نزد محدّث نورى بوده است.[2] مجموعه سوم نيز به وسيله شمس الدين محمّد جبعى از دست‌خطّ شهيد، نگارش شده و شامل برگزيده‌اى از كتاب الجعفريات است. تاريخ پايان نگارش نسخه توسّط محمّد جبعى، ششم ربيع اوّل سال 872 است.[3] گفتنى است در مجموعه شهيد، كتابى آمده به نام الاستدراك كه نوشته يكى از

[1]. الذريعة، ج 20، ص 112( ش 1266).

[2]. همان، ص 113( ش 2167).

[3]. همان‌جا( ش 2168)، خاتمة مستدرك الوسائل، ج 1، ص 383.