داورى درباره محتواى آثار برسى، نيازمند مطالعه گسترده و بررسى دقيق آنها است.

3. راحة الأرواح و مونس الأشباح‌[1]

اين كتاب به فارسى و نگاشته ابو سعيد حسن بن حسين شيعى سبزوارى است كه آن را به خواهش سلطان نظام الدين يحيى بن صاحب الأعظم شمس الدين خواجه كرابى، امير سربدارى (م 759 ق) نگاشته است.[2] بنا به گفته محقّق تهرانى، سال پايان نگارش كتاب، 757 هجرى‌[3] است.

اين كتاب، داراى نسخه‌هاى خطّى متعدّدى است كه در فهرستواره كتاب‌هاى فارسى، شناسانده شده است.[4] موضوع كتاب، شرح زندگانى، فضايل و معجزات چهارده معصوم است. نويسنده، در اين زمينه آثار ديگرى نيز نوشته است.

كتاب، شامل پانزده باب و هر باب، مشتمل بر چند فصل است. هر باب كتاب، اختصاص به يك معصوم دارد؛ امّا از آن‌جا كه نويسنده، حوادث مربوط به موضوع خلافت پيامبر صلى الله عليه و آله و رخدادهاى سياسى پس از وفات ايشان را در دو باب جداگانه آورده، مجموع ابواب كتاب، به پانزده رسيده است. عناوين فصول هريك از ابواب كتاب، همسان بوده و شامل بحث از ولادت، فضايل و مناقب، معجزات، مدّت عمر و زمان وفات معصوم مورد نظر است.

شيعى سبزوارى، در نقل گزارش‌هاى تاريخى و فضايل و مناقب معصومان، منابع و مآخذ خود را معرّفى نمى‌كند. از مأخذيابى‌ها و تخريج‌هاى محقّق محترم كتاب بر مى‌آيد كه مطالب آن، برگرفته از منابعى مانند: الكافى، الإرشاد، دلائل الامامة و

[1]. ر. ك: الذريعة، ج 10، ص 55( ش 14)؛ راحة الأرواح، مقدّمه تحقيق.

[2]. راحة الأرواح، ص 21.

[3]. الذريعة، ج 10، ص 55.

[4]. فهرستواره كتاب‌هاى فارسى، ج 2، ص 1652.