اللَّه صلى الله عليه و آله إلا أنا...».[1] همچنان كه در شرح حال برسى گفته شد، رجال‌پژوهان و كتاب‌شناسان، به كتاب مشارق الأنوار، به ديده ترديد نگريسته و آن را افراطى و چه بسا غلوآميز دانسته‌اند.

شيخ حرّ عاملى مى‌نويسد:

و فى كتابه إفراط و ربما نسب إلى الغلو.[2] علّامه مجلسى، در يادكرد مصادر بحار الأنوار، از دو كتاب برسى ياد كرده و درباره آنها مى‌نويسد:

بر آنچه او به تنهايى نقل كرده، اعتماد نمى‌كنم؛ چرا كه دو كتاب او مشتمل بر مطالبى است كه موهم خبط و خلط و ارتفاع (غلوّ) است.[3] افندى نيز به تأييد سخنان شيخ حرّ عاملى و علّامه مجلسى پرداخته و مى‌نويسد:

تأمّل، كاوش و جستجو در تأليفات برسى، بيانگر كلام استاد استناد (علّامه مجلسى) و شيخ معاصر (شيخ حرّ عاملى) درباره غلوّ و ارتفاع در آثار اوست، البته نه به مرتبه الوهيت و مانند آن.[4] نويسنده روضات الجنّات، بيش از ديگران به او تاخته است.[5] سيّد محسن امين نيز جزو منتقدان برسى است.[6] مامقانى، پس از نقل كلام شيخ حُرّ مى‌نويسد:

من راجع كتابه يتحقّق غاية بعيدة من الغلو منه.[7] در اين ميان، علّامه امينى، به دفاع از برسى پرداخته و به نقدها پاسخ گفته است.[8]

[1]. همان، ص 170.

[2]. أمل الآمل، ج 2، ص 117.

[3]. بحار الأنوار، ج 1، ص 10.

[4]. رياض العلماء، ج 2، ص 307.

[5]. روضات الجنّات، ج 3، ص 337.

[6]. اعيان الشيعة، ج 6، ص 435.

[7]. تنقيح المقال، ج 1، ص 429.

[8]. الغدير، ج 7، ص 33.