677. الكافى‌ به نقل از حمزة بن طيّار: نزد امام كاظم عليه السلام بودم. ديد كه آه و ناله مى‌كنم. فرمود: «تو را چه شده است؟».

گفتم: دندانم.

فرمود: «چه خوب بود حجامت مى‌كردى!».

من نيز حجامت كردم و دردم، فرو نشست. امام عليه السلام را از اين موضوع، آگاه كردم. به من فرمود: «مردم به هيچ دارويى بهتر از يك مَكشِ خون يا يك" مَزْعه" عسل، درمان نجسته‌اند».

گفتم: فدايت شوم! يك «مزعه» عسل چيست؟

فرمود: «يك قاشق عسل».

678. الكافى‌ به نقل از ابو ولّاد: امام كاظم عليه السلام را ديدم كه در حِجْر اسماعيل‌[1] نشسته است و شمارى از خانواده وى نيز با اويند. از او شنيدم كه مى‌گفت: «دندان‌هايم دردى سخت گرفت. پس قدرى مُشكك برداشتم و دندان‌هاى خويش را با آن، مالش دادم. اين درمان، مرا سودمند افتاد و درد، فرو نشست».

679. امام كاظم عليه السلام: دندان‌هايم دردى سخت گرفت. پس بر آنها مُشكك نهادم.

680. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هر كس در روز سه‌شنبه هفدهم يا نوزدهم يا بيست و يكم ماه، حجامت كند، اين حجامت براى وى شفاى همه دردهاى سال خواهد بود و افزون بر آن، شفاى سردرد، دندان‌درد، ديوانگى، جذام و پيسى نيز خواهد بود.

[1] مصطبه‌اى را گويند كه ديوارى بر آن محيط است و آن، دو در دارد به دو ركن عراقى و شامى. آن مقدار زمين كه حطيم بدو محيط است و قبر هاجر، مادر اسماعيل، در آن است( ر. ك: لغت‌نامه دهخدا).