2/ 14

آنچه از كژدهانى ايمنى مى‌دهد

423. مكارم الأخلاق: درباره پيامبر خدا، چنين روايت شده كه داروى هضم كننده‌[1] و آويشن و سياه‌دانه خواست. چون موادّ سفيده‌دار[2] يا غذايى كه سنگين بود، مى‌خورد اين موارد را با هم آسياب كرده، آرد آن را با نمكِ نيم‌كوفته همراه مى‌كرد و غذاى خويش را بدان آغاز مى‌كرد و مى‌فرمود: «چون اين دارو را بخورم، باكى از اين ندارم كه چه چيزى خورده باشم».

او مى‌فرمود: «همين دارو معده را تقويت مى‌كند، بلغم را از ميان برمى‌دارد و مايه ايمنى از كژى دهان است».

ر. ك: ج 1، ص 611 (آنچه پيش از آميزش، بايسته است/ انتخاب زمان مناسب).

2/ 15

آنچه براى درمان وحشت، سودمند است‌

424. طبّ الأئمّة عليهم السلام‌ به نقل از محمّد بن مسكان حلبى: امام صادق عليه السلام، در پاسخ يكى از دوستدارانش كه گفته بود: اى پسر پيامبر خدا! من دخترى دارم و پيوسته، نگران و بيدارْ خواب اويم و او، شب و روز، در بسيارى از اوقات، آشفته‌خاطر است. اگر مصلحت مى‌دانى، براى او از خداوند، عافيت مسئلت فرما، براى آن دختر، دعا كرد و سپس فرمود: «به او بگو رگزنى كند؛ چرا كه از اين كار، سود خواهد برد».

[1] در متن عربى واژه« هاضوم» آمده و علّامه مجلسى، در شرح آن آورده است:« هاضوم، همان است كه در[ پارسى‌] بدان گوارش‌[ دهنده‌] گويند؛ چرا كه غذا را هضم مى‌كند. در قاموس آمده است: هاضوم، هر دارويى است كه موجبِ هضم غذا شود. گويا در اينجا مقصود از هاضوم، نانخواه است».

[2] علّامه مجلسى مى‌گويد:« مقصود از سفيدى، لبنيات است. شايد هم مقصود از آن سفيده تخم مرغ باشد؛ امّا احتمال نخست، آشكارتر است».