معمولاً افراد چاپلوس كسانى هستند كه بى شخصيت وبى اراده بار آمده اند و حاضرند براى خاطر منافع جزئى و مادى بر اراده و شخصيت خود قلم قرمز كشند و استقلال خود را از بين ببرند.

وقار و متانت

هرگاه يك فرد براى رسيدن به مقاصد خود، اصول اخلاقى را مراعات كند و اهدف خود را بدون شتابزدگى و حرص و ولع و دست پاچگى تعقيب نمايد، اعمال چنين فرد توأم با وقار و متانت خواهد بود.

كبر و خودپسندى

يك بيمارى روانى است كه مبدأ آن، احساس حقارت و كوچكى است كه بر اثر گذشت زمان به عقده حقارت تبديل مى شود. معمولاً فرد متكبر در خود احساس حقارت و تقصير مى كند و مى خواهد اين قسمت را با خودفروشى و گردن كشى و با غرور و طغيان جبران نمايد و معمولاً اين گونه اوصاف در افرادى پيدا مى شود كه در محيط هاى پست و خانواده هاى كم ارزش رشد و نمو نموده و ذاتاً فاقد شخصيت ذاتى مى باشند.

اگر شخصيت فردى در نظر خودش تكميل باشد و در خود، احساس حقارت و كمبود شخصيت ننمايد، هرگز علت ندارد حالت عصيان و طغيان به خود بگيرد; اين ناراحتى و بى ثباتى و بى قرارى روحى، نتيجه يك ناراحتى است كه پيوسته شخص را وا مى دارد كه به وسيله كبر فروشى و تقدم خواهى و بى اعتنايى و گردنكشى، آلام خود را تسكين دهد.