اين ستارگان شهرهايى هستند مانند شهرهاى روى زمين و هر شهرى با شهر ديگر، با ستونى از نور پيوند داده شده است».

روى اين نظر بايد ديد، منظور از ستون هاى نامريى كه ستارگان را از سقوط و اصطكاك حفظ مى نمايد چيست؟ آيا جز آن نيروى مرموز ناپيدايى است كه نيوتن و دانشمندان ديگر نام آن را «جاذبه عمومى» نهاده اند؟ و در اين صورت عبارتى رساتر و همگانى تر از «ستون نامريى» مى توان پيدا كرد؟!

قرآن در رساندن اين حقيقت علمى تعبيرى برگزيده كه در تمام ادوار، براى بشر قابل درك و فهم باشد، حتى در آن دورانى كه بشر به واقعيت اين ستون ناپيدا پى نبرده بود، از اين عبارت مى فهميد كه اين كاخ بى ستون، ستون هايى نامريى دارد كه به سان ستون هاى عمارت، اين كاخ برافراشته را حفظ مى نمايد.

2. «ترونها» را جمله مستقل گرفته مرجع ضمير را «سماوات» بدانيم. در اين صورت معناى آيه چنين مى شود: آسمان ها را بدون ستون برافراشت و شما نيز آن را به همين وضع مشاهده مى كنيد.

اين نظر علاوه بر اين كه با احاديثى كه از پيشوايان ما وارد شده مخالف است; خلاف قواعد ادبى است زيرا تا آن جا كه امكان داشته باشد بايد ضمير به نزديك ترين مرجع (يعنى عمد) برگردد; و ارجاع آن به مرجع دور (يعنى سماوات) خلاف ظاهر است. قرآن مجيد در آيات ديگر نيز، به وضع آسمان ها و زمين اشاره كرده آن جا كه مى فرمايد:

(إِنَّ اللّهَ يُمْسِكُ السَّمواتِ وَالأَرْضَ أَنْ تَزُولاَ...). [1]

«خداوند آسمان ها و زمين را از اين كه از محل خود بيرون بروند، نگاه مى دارد».