«خداوندى كه آسمان ها را بدون ستون مريى برافراشته است».

توضيح اين كه مفسران در جمله (بغَيرِ عَمَد تَرَونَها) دو احتمال داده اند:

1. جمله «ترونها» صفت «عمد» جمع «عمود»، باشد و ضمير در «ترونها» به «عمد» برگردد نه به «سماوات» . در اين صورت معناى جمله چنين خواهد بود: خداوندى كه آسمان ها را برافراشت بدون ستونى كه ديده شود. و در حقيقت، آيه ستون مريى را نفى مى كند، نه اصل ستون را. اين نظر را بسيارى از مفسران مانند ابن عباس و غيره اختيار كرده اند[1] و احاديثى كه از پيشوايان ما رسيده كاملاً آن را تأييد مى كند.

حسين بن خالد از امام هشتم على بن موسى الرضا(عليه السلام) نقل مى كند كه آن حضرت فرمود:

«أليس اللّه يقول بغير عمد ترونها؟ فقلت: بلى. قال: ثمّ عمد، لكن لا ترونها; [2]

آيا خداوند نمى فرمايد كه بدون ستونى كه ديده شود؟ گفتم: آرى چنين است. فرمود: در آسمان ها ستون هايى وجود دارند، ولى ديده نمى شوند».

مؤيد اين نظر روايتى است كه از امام اميرمؤمنان(عليه السلام) نقل شده كه فرموده است:

«هذِهِ النُّجُوم الّتي في السَّماءِ مَدائِنُ مِثْلُ الْمَدائِنِ الّتي فِي الأَرْضِ مَرْبُوطَةٌ كُلُّ مَدينة إِلى عَمُود مِنْ نُور;[3]