مَنْ كانَ يُقاتِلُ وَ جِبْرِئِيلُ عَنْ يَمِينِهِ وَ ميكائِيلُ عَنْ شِمالِهِ.وَاللّهِ لَقَدْ تُوفِّيَ فِي اللَّيْلَةِ الّتي قُبِضَ فِيهَا مُوسَى بْنُ عِمْرانَ وَرُفِعَ فِيها عِيسَى بْنُ مَرْيَمَ وَأُنْزِلَ الْقُرْآنُ. أَلا وَ انَّهُ ما خَلَفَ صَفْراءَ وَ لا بَيْضاءَإِلاّ سَبْعَمِائَةَ دِرْهَم فُضِّلَتْ مِنْ عَطائِهِ أَرادَ أَنْ يَبْتاعَ بِها خادِماً لأَهْلِهِ».[1]

امشب مردى درگذشت كه پيشينيان به حقيقت او نرسيده اند وآيندگان هرگز ماننداو را نخواهند ديد. كسى كه چون نبرد مى كرد جبرئيل در طرف راست وميكائيل در طرف چپ او بودند. به خدا سوگند، در همان شبى وفات يافت كه موسى بن عمران درگذشت وعيسى به آسمان برده شد وقرآن نازل گرديد. بدانيد كه او زر وسيمى از خود برجا نگذاشت مگر هفتصد درهم كه از مقرّرى او پس انداز شده بود ومى خواست با آن مبلغ براى خانواده اش خادمى بخرد.

سپس قعقاع بن زراره برخاست وگفت:

«رِضْوانُ اللّهِ عَلَيْكَ يا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ، فَوَاللّهِ لَقَدْ كانَتْ حَياتُكَ مِفْتاحَ خَيْر وَلَوْ أَنَّ النّاسَ قَبَلُوكَ لأَكَلُوا مِنْ فَوقِهِمْ وَعَنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ وَ لكِنَّهُمْ غَمَّطُوا النِّعْمَةَ وَ آثَرُوا الدُّنْيا عَلَى الآخِرَةِ».[2]

رضوان خدا بر تو باداى اميرمؤمنان به خدا سوگند زندگيت كليد هر خير بود، واگر مردم ترا مى پذيرفتند از بالاى سر وزير پاى خود مى خوردند ونعمت خدا آنان را فرا مى گرفت; ليكن اينان نعمت را ناسپاسى كردند ودنيا را بر آخرت برگزيدند.

ابوالأسود دوئلى ابيات زير را در رثاى على (عليه السلام) سروده است:

أَلا أَبْلِغْ مُعاوِيَةَ بْنَ حَرْب *** فَلا قَرَّتْ عُيُونُ الشَّامِتِينا

أَفِي شَهْرِ الصِّيامِ فَجَعْتُمُونا *** بِخَيْرِ النّاسِ طُرّاً أَجْمَعِينا؟

قَتَلْتُمْ خَيْرَ مَنْ رَكِبَ الْمَطايا *** وَذَلَّلَها وَمَنْ رَكِبَ السَّفِينا

***