نبريد)، كه من از رسول خدا شنيدم كه مى فرمود:«از مثله كردن بپرهيزيد، گرچه نسبت به سگ گزنده باشد».

فرزندان امام (عليه السلام) خاموش نشسته بودند و در حالى كه غم واندوه گلوى آنان را مى فشرد به سخنان دلپذير وجانپرور آن حضرت گوش فرا مى دادند. امام در پايان اين وصيت از هوش رفت وچون مجدداً چشمان خود را باز كرد فرمود:اى حسن، با تو سخنى چند دارم. امشب شب آخر عمر من است. چون درگذشتم با دست خود مرا غسل بده وكفن كن وخود شخصاً مباشر اعمال كفن ودفن من باش وبر جنازه من نماز بخوان ودر تاريكى شب جنازه مرا دور از شهر كوفه مخفيانه به خاك بسپار تا كسى از آن با خبر نشود.

على (عليه السلام) دو روز زنده بود ودر شب جمعه نخستين روز از دهه آخر ماه رمضان (شب بيست ويكم سال 40 هجرى) در سن63 سالگى بدرود حيات گفت.پسر گراميش امام حسن (عليه السلام) او را با دست خود غسل داد وبر او نماز خواند در نماز هفت تكبير گفت وسپس فرمود:«أَما إِنَّها لا تُكَبَّرُ عَلى أَحَد بَعْدَهُ». يعنى: بدانيد كه پس از على (عليه السلام) بر جنازه هيچكس هفت تكبير گفته نمى شود. على (عليه السلام) در كوفه در جايى بنام «غرى» (نجف اشرف فعلى) دفن شد. دوران خلافتش چهار سال وده ماه بود.[1]

در سوگ على(عليه السلام)

پس از شهادت امام (عليه السلام)، حسن بن على (عليه السلام) به خطبه ايستاد وخدا را ستود وبر او ثنا گفت وبر پيامبر درود فرستاد وسپس گفت:

«أَلا إِنَّهُ قَدْمَضى فِي هذِهِ اللَّيْلَةِ رَجُلٌ لَمْ يُدْرِكْهُ الأَوَّلُونَ وَ لَنْ يَرى مِثْلَهُ الآخِرُونَ.