قوى باشد وهر چه اخلاص واستقامت ورزد، تا از آزادى بيان وتبليغ برخوردار نشود به طور شايسته نخواهد توانست انجام وظيفه كند.

در محيط مكه، قريش بزرگترين مانع براى تبليغ اسلام وتوجه مردم به آيين يكتاپرستى بودند. آنان به تمام قبايل اجازه مى دادند كه در ايّام حج وارد مكّه شوند، ولى رهبر عاليقدر اسلام ومسلمانان از ورود به مكّه وحوالى آن كاملاً ممنوع بودند وحتى اگر بر او دست مى يافتند او را مى كشتند. در صورتى كه در ايام حج مردم از تمام نقاط حجاز در اطراف خانه خدا گرد مى آمدند واين ايام بهترين فرصت براى تبليغ توحيد وآيين پاك الهى بود.

2)گروهى از مسلمانان كه به عللى نتوانسته بودند مكه را به عزم مدينه ترك كنند پيوسته مورد آزار قريش بودند واموال آنان وكسانى كه مهاجرت كرده بودند امّا موفق به انتقال دارايى خود نشده بودند همواره از طرف قريش تهديد مى شد. پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) با اقدام به مصادره كالاى كاروان قريش مى خواست گوشمالى سختى به آن گروه بدهد كه هر نوع آزادى را از مسلمانان سلب كرده بودند وپيوسته به آنان آزار واذيّت روا مى داشتند ودر مصادره اموالشان پروايى نداشتند.

ازاين جهت، پيامبر در ماه رمضان سال دوّم هجرى با 313 نفر براى مصادره اموال وكالاهاى كاروان قريش از مدينه خارج شد ودر كنار چاههاى بدر توقّف كرد. كاروان بازرگانى قريش از شام به سوى مكه باز مى گشت ودر مسير خود از دهكده بدر عبور مى كرد.

ابوسفيان سرپرست كاروان كه از تصميم پيامبر آگاه شده بود موضوع را به سران قريش در مكه به وسيله ضمضم گزارش داد واو را براى ابلاغ پيام خويش به سران قريش اجير كرد تا به كمك كاروان بشتابند. صحنه اى كه ضمضم پديد آورد سبب شد كه دلاوران وجنگجويان قريش براى نجات كاروان برخيزند واز طريق نبرد به كار پايان دهند.

قريش با نهصد نفر نظامىِ كار آزموده وجنگ ديده ومجهز با مدرنترين اسلحه