تو چگونه مكّه را با اين عايله در برابر چشم دشمنان ترك مى گويى؟ نمى دانى كه تو را از حركت باز مى دارند؟

على (عليه السلام) در پاسخ عموى خود گفت:شبى كه با پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) در غار ملاقات كردم ودستور داد كه با زنان هاشمى از مكّه مهاجرت كنم به من نويد داد كه از اين پس آسيبى به من نخواهد رسيد. من به پروردگارم اعتمادو به قول احمد (صلى الله عليه وآله وسلم) ايمان دارم وراه او با من يكى است ;پس در روز روشن ودر برابر ديدگان قريش مكّه را ترك مى گويم!

سپس اشعارى سرود كه مضمون آنها همان است كه بيان شد.[1]

او نه تنها به عموى خود چنين پاسخ داد، بلكه هنگامى كه ليثى هدايت شتران را بر عهده گرفت وبراى اينكه كاروان را زودتر از تير رس قريش بيرون ببرد بر سرعت شتران افزود، امام (عليه السلام) او را از شتاب كردن بازداشت وگفت:پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) به من فرموده است كه در اين راه آسيبى به من نخواهد رسيد. سپس هدايت شتران را خود بر عهده گرفت وچنين رجز خواند:

زمام امور تنها در دست خداست، پس هر بدگمانى را از خود دور كن كه پروردگار جهانيان براى هر حاجت مهمى كافى است.[2]

قريش حضرت على(عليه السلام) راتعقيب مى كند

كاروان امام (عليه السلام) نزديك بود به سرزمين «ضجنان» برسد كه هفت سوار