شاگردان برجسته امام صادق (عليه السلام) بوده است برخى از اين كتابها را نزد آن حضرت ديده، خصوصيات آنها را نقل كرده است.[1]

چگونگى هجرت امام(عليه السلام)

پس از هجرت پيامبر، امام در انتظار نامه رسول اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) بود وچيزى نگذشت كه ابو واقد ليثى نامه اى از آن حضرت به مكه آورد وتسليم حضرت على (عليه السلام)كرد. پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) آنچه را كه در شب سوم هجرت، در غار ثور، شفاهاً به حضرت على گفته بود در آن نامه تأييدكرده، فرمان داده بود كه با بانوان خاندان رسالت حركت كند وبه افرادناتوان كه مايل به مهاجرت هستند نيز كمك كند.

امام كه وصاياى پيامبر را در باره امانتهاى مردم مو به مو عمل كرده بود كارى جز فراهم ساختن اسباب حركت خود وبستگانش به مدينه نداشت، لذا به آن گروه از مؤمنان كه آماده مهاجرت بودند پيغام داد كه مخفيانه از مكه خارج شوند ودر چند كيلومترى شهر، در محلى به نام «ذو طوى» توقف كنند تا قافله امام به آنان برسد. امّا حضرت على (عليه السلام) با اينكه چنين پيغامى به آنان داده بود، خود در روز روشن بار سفر بست وزنان را با كمك ايمن فرزند امّ ايمن سوار بر كجاوه كرد وبه ابو واقد گفت:«شتران را آهسته بران زيرا زنان، توانايى تند رفتن ندارند».

ابن شهر آشوب مى نويسد:

عباس از تصميم على (عليه السلام) آگاه شد ودانست كه مى خواهد در روز روشن ودر برابر ديدگان دشمنان مكّه را ترك گويد وزنان را همراه خود ببرد، از اين رو فوراً خود را به على (عليه السلام) رساند وگفت: محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم) مخفيانه مكّه را ترگ گفت وقريش براى يافتن او تمام نقاط مكّه واطراف آن را زير پا نهادند;