ديده، پرده ودر دل، تعصّب وبغض به حضرت على (عليه السلام) دارند به دست وپا افتاده اند تا اين فضيلت بزرگ تاريخى را چنان تفسير كنند كه از عظمت فداكارى آن حضرت بكاهند.

جاحظ، يكى از دانشمندان معروف اهل تسنن، چنين مى نويسد:

هرگز نمى توان خوابيدن على در بستر پيامبر را اطاعت وفضيلت بزرگ شمرد، زيرا پيامبر به او اطمينان داده بود كه اگر در جايگاه او بخوابد آسيبى به او نخواهد رسيد.[1]

پس از وى، ابن تيميه دمشقى[2] به اين مطلب افزوده است كه: على از طريق ديگر نيز مى دانست كه كشته نمى شود، زيرا پيامبر به وى گفته بود كه فردا در محل معيّنى از مكه اعلام كند كه هركس نزد محمّد امانتى دارد بيايد وباز گيرد. على از مأموريتى كه پيامبر به وى داد به خوبى دريافت كه اگر در بستر آن حضرت بخوابد آسيبى به وى نخواهد رسيد وجان به سلامت خواهد برد.

پاسخ

پيش از آنكه موضوع را بررسى كنيم از تذكر نكته اى ناگزيريم وآن اينكه جاحظ وابن تيميه وپيروان آن دو، كه به بى مهرى نسبت به خاندان پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) معروفند، براى انكار فضيلتى، ناخود آگاه، فضيلت برترى را براى حضرت على (عليه السلام) اثبات كرده اند! زيرا حضرت على (عليه السلام) كه از طرف پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) مأموريت داشت كه در خوابگاه او بخوابد از نظر ايمان از دو حال خارج نبود.يا ايمان او به راستگويىِ پيامبر در حدّ متعارف بود ويا به طور فوق العاده اى به صدق گفتار پيامبر ايمان داشت.