ذكر كارهاى ننگين سمره در اين صفحات نمى گنجد. او همان كسى است كه دستور پيغمبر (صلى الله عليه وآله وسلم) را، كه هر وقت براى سركشى به نخل خود وارد منزل مردم مى شود، بايد اجازه بگيرد، رد كرد وحتى حاضر نشد نخل خود را به چند برابر قيمت آن به پيامبر بفروشدواصرار مىورزيد كه براى سركشى به نخل خود هرگز اجازه نخواهد گرفت. پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) پس ازمشاهده اين جريان به صاحب خانه گفت: برو درخت اين مرد را بكن وبه دور بينداز. وبه سمره فرمود:«إِنَّكَ رَجُلٌ مُضارٌّ وَ لا ضَرَرَ وَ لاضِرارَ». يعنى: تو مرد زيان رسانى هستى واسلام اجازه نمى دهد كسى به كسى ضرر بزند.

بارى، اين تحريف چند روزى بر ساده لوحان اثر جزئى نهاد، ولى مرور زمان پرده هاى تعصب را به كنار زد ومحقّقان تاريخ اسلام حقايق را از وراى اوهام بيرون كشيدند ومحدثان ومفسّران نزول آيه را در شأن حضرت على (عليه السلام) تصديق كردند.اين واقعه تاريخى حاكى است كه مردم شام چنان تحت تأثير تبليغات دستگاه اموى قرار گرفته بودند كه هرچه از دهان گويندگان آن دستگاه مى شنيدند همه را چون لوح محفوظ مى پنداشتند.از اينكه مردم شام گفتار امثال سمره راتصديق مى كردند مى توان فهميد كه آنان كوچكترين اطلاعى از تاريخ اسلام نداشتند، زيرا هنگام نزول آيه عبد الرحمان چشم به جهان نگشوده بود ولااقل به محيط حجاز قدم نگذاشته وپيامبر را نديده بود تا آيه اى در باره او نازل شود.

تعصبات ناروا

فداكارى امير مؤمنان (عليه السلام) در شبى كه خانه پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) از طرف آدمكشان قريش محاصره شده بود امرى نيست كه بتوان آن را انكار كرد ويا كوچك شمرد. خداوند براى اينكه به اين رويداد تاريخى رنگ ابدى وجاودانى بخشد در قرآن مجيد (سوره بقره، آيه 207) از آن ياد كرده است ومفسّران بزرگ نيز در تفسير آيه مربوط به اين واقعه به نزول آن در شأن حضرت على (عليه السلام) اشاره كرده اند.ولى افرادى كه بر