وقتى سخنان نماينده امام (عليه السلام) به پايان رسيد معاويه گفت: صبر كن تا من از مردم شام نظر خواهى كنم وآن گاه نتيجه را اعلام دارم.[1]

هدف امام (عليه السلام) از اخذ بيعت، عزل معاويه بود

امام(عليه السلام) از روز نخست حكومت خود، هرگز بر اخذ بيعت از كسى اصرار نكرد. پس چرا اين همه اصرار بر بيعت معاويه داشت؟ علّت آن بود كه مى خواست او را از طريق اخذ بيعت كنار بزند ودست او را از اموال وحقوق مسلمانان كوتاه سازد. زيرا كسانى كه دست على (عليه السلام) را به عنوان امام مسلمين فشردند شرط كردند كه وى اوضاع مسلمانان را به وضع زمان پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) بازگرداند ودر حفظ مصالح آنان وپيشبرد اهداف اسلامى كوتاهى نكند. وجود افرادى مانند معاويه بزرگترين سدّ در اين راه بود. اصولاً انقلاب عليه عثمان به اين جهت شكل گرفت كه كليه زمامداران وفرمانداران سابق از كار بركنار شوند ودست زر اندوزان ودنيا پرستان از حقوق بيچارگان كوتاه گردد.

طرح مسئله با مردم شام از طرف معاويه

روزى منادى دربار معاويه، گروهى از مردم شام را براى اجتماع در مسجد گرد آورد.معاويه بر منبر رفت وپس از حمد وستايش خدا وتوصيف سرزمين شام با اين عنوان كه خدا آنجا را سرزمين پيامبران وبندگان صالح خود قرار داده است ومردم اين مرز وبوم پيوسته خدا وبپا دارندگان فرمان او ودفاع كنندگان از آيين وشريعت او را اطاعت كرده وآنها را يارى نموده اند، رو به مردم كرد وگفت:

مى دانيد كه من نماينده امير مؤمنان عمر بن خطّاب وعثمان بن عفّان هستم. من در باره كسى كارى صورت نداده ام كه از او شرمنده باشم. من ولىّ عثمان هستم