روز شنبه، نخستين روز از ماه رجب سال سى وشش، روز حركت تعيين شد. در هنگام حركت گروهى از مردم او را مشايعت كردند ومراسم توديع را انجام دادند. عايشه در برابر محبتهاى امام (عليه السلام) بى اختيار منقلب شد وبه مردم گفت: فرزندانم، برخى از ما بر برخى ديگر پرخاش مى كند، ولى اين كار سبب تعدّى نگردد. به خدا سوگند، ميان من وعلى، جز آنچه ميان زن وبستگان او رخ مى دهد، چيز ديگرى نبود. او،گرچه مورد خشم من قرار گرفت، از اخيار ونيكان است. امام (عليه السلام) از سخنان عايشه تشكر كرد وخود افزود:مردم، وى همسر پيامبر شماست. آن گاه او را چند ميل مشايعت كرد.

شيخ مفيد مى نويسد:

چهل زن كه به فرمان امام (عليه السلام) در معيت عايشه قرار گرفتند به ظاهر لباس مردان پوشيدند تا بيگانگان آنان را مرد بينگارند وافكار ناروا به ذهن احدى در باره آنان وهمسر رسول اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) خطور نكند. عايشه نيز تصوّر مى كرد كه على (عليه السلام) مأموران مرد را بر حفاظت او گمارده است وپيوسته از اين كار گله مى كرد. وقتى به مدينه رسيد وآنان را زنانى ديد كه لباس مردان پوشيده اند از اعتراض خود پوزش طلبيد وگفت: خدا فرزند ابوطالب را پاداش نيك دهد كه حرمت رسول خدا را در مورد من رعايت كرد.[1]

نصب استانداران

در دوران خلافت عثمان امور استان مصر به دست عبد اللّه بن سعد بن ابى سرح اداره مى شد ويكى از عوامل شورش مصريان بر خليفه اعمال زشت وننگين او بود، تا آنجا كه به اخراج او از مصر انجاميد. در آن زمان محمّد بن ابى حذيفه در مصر بود وپيوسته از والى مصر وخليفه انتقاد مى كرد. وقتى مصريان، به عزم مدينه ومحاكمه خليفه، وطن خود را ترك گفتند، اداره امور مصر را به محمّد بن حذيفه