وروده ها از شكمها بيرون مى ريخت، با اين همه ناكثان ملخ وار در اطراف جمل ثابت واستوار بودند. در اين هنگام امام فرياد زد:

«وَيْلَكُمْ اِعْقَرُوا الْجَمَلَ فَإِنَّهُ شَيْطانٌ.اِعْقَرُوهُ وَ إِلاّ فَنِيتِ الْعََرَبُ. لا يَزالُ السَّيْفُ قائِماً وَ راكِعاً حَتّى يَهْوي هذا الْبَعِيرُ إِلَى الأَرْضِ».

واى بر شما!شتر عايشه را پى كنيد كه آن شيطان است.پى كنيد آن را وگرنه عرب نابود مى شود. شمشيرها پيوسته در حال فرا رفتن وفرود آمدن خواهند بود تا اين شتر بر پا باشد.[1]

روش امام(عليه السلام) در تقويت روحيه سپاه خود

امام (عليه السلام) براى تقويت روحيه سپاه خود از شعار «يا مَنْصُورُ اَمِتْ»وگاهى از «حم لايُنْصَرونَ» بهره مى برد، كه هردو شعار از ابتكارات رسول اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم)بود ودر نبرد با مشركان به كار مى رفت. استفاده ازا ين شعارها تأثيرى عجيب در تزلزل روحيه دشمن داشت، زيرا ياد آور خاطره نبرد مسلمانان با مشركان مى شد. از اين رو، عايشه نيز براى تقويت روحيه سپاه جمل شعار داد كه:

«يا بَنِي الكَرَّةِ، اَلْكَرَّةَ، اِصْبِرُوا فَإِنِّي ضامِنَةٌ لَكُمُ الْجَنَّة». يعنى: فرزندام بردبار باشيد وحمله بريد كه من براى شما بهشت را ضمانت مى كنم!

بر اثر اين شعار، گروهى دور او را گرفتند وبه قدرى پيشروى كردند كه در چند قدمى سپاه امام (عليه السلام) قرار گرفتند.

عايشه براى تحريك ياران خود مشتى خاك طلبيدوچون به او دادند، آن را روى ياران امام (عليه السلام) پاشيد وگفت:«شاهَتِ الْوُجُوهُ» يعنى سياه باد رويتان. او در اين كار از پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) تقليد كرد. زيرا آن حضرت نيز در جنگ بدر يك مشت خاك برداشت وبه سوى دشمن پاشيد وهمين جمله را فرمود وخدا در باره او نازل كرد: