(الْمُبين * وَما هُوَ عَلى الْغَيْب بِضَنين).[1]

«محمد(صلى الله عليه وآله وسلم) ديوانه نيست و فرشته را در افق روشن ديده است و او بر غيب بخيل نيست(علم غيب كه بر او القاء مى شود اگر صلاح باشد به شما مى گويد و بخل نمى كند و از شما پوشيده نمى دارد)».

بنابراين به خوبى از آيه برمى آيد كه خداوند رسول گرامى خود را توسط فرشته وحى بر غيب آگاه كرده است.[2]

اين بود آيات گروه نخست كه به طور كلى آگاهى پيامبـران و فرستادگان و بندگان برگزيده او را تصـديق مى كند و در صورتى كه دقت شود در دلالت اين آيات جاى هيچ شك و شبهه اى نيست.

البته برخى از دانشمندان، آيات ديگرى را هم در اين رديف به شمار آورده اند. امّا چون دلالت برخى از آنها به نظر ما بى اشكال نبود و برخى ديگر نياز به توضيح و شرح و بسط داشت از آوردن آن آيات و بحث پيرامون آنها خوددارى كرديم.