در اين جا حركت ابر را به وزش باد نسبت مى دهد، ولكن بسط و گسترش ابر در آسمان از آن خدا مى داند و مى فرمايد:

(فَيَبْسُطُهُ فِي السَّماءِ كَيْفَ يَشاءُ).

«به هر نحوى بخواهد ابرها را در آسمان پهن مى كند».

ناگفته پيدا است اگر باد در حركت ابرها مؤثر است در بسط آنها نيز مؤثر مى باشد و علت اختلاف بين دو نسبت (كه به يك معنى هر دو (حركت ابر و بسط در آسمان) از آنِ عامل طبيعى است و به يك معنى هر دو از آنِ خدا مى باشد) اين است كه عوامل طبيعى در طول مشيت الهى قرار گرفته است و هر دو نسبت صحيح و پا برجاست.

3. آيات مربوط به انتساب افعال انسان به او

آيات قرآنى در اين خصوص به قدرى فراوان است كه انتخاب نمونه نيز كار دشوارى است و ما براى آن كه بتوانيم نمونه هايى را يادآور شويم اين آيات را به دو دسته تقسيم كرده، و از هر كدام چند نمونه را بازگو مى كنيم:

1. آياتى كه به صورت كلى انسان را عامل و فاعل افعال و كارهاى خود مى داند.

2. آياتى كه به صورت خاص پاره اى از كارهاى شايسته يا ناشايسته را به او نسبت مى دهد.