او مخلوق و مقدور خدا است و در غير اين صورت به تبعيض بى جهت قائل شده ايم».[1]

2. راه نقلى

اشعرى به دو گروه از آيات استناد جسته است:

1. آياتى كه عمل انسان را مخلوق خدا معرفى مى كند آنجا كه مى فرمايد:

(وَاللّهُ خَلَقَكُمْ وَما تَعْمَلُونَ)(صافات/96).

«خدا شما را و آنچه را عمل مى كنيد، خلق مى كند».

2.آياتى كه خالقيت را فقط از آن مى داند و بس مانند:

(قُلِ اللّهُ خالِقُ كُلِّ شَىء وَهُوَ الواحِدُ القَهّارُ) (رعد/16).

«او آفريننده همه چيز است. او يگانه و غالب است».[2]

اكنون لازم است هر دو نوع استدلال را مورد بررسى قرار دهيم و در اينجا به طور اجمال يادآور مى شويم كه: ما با متن هر دو استدلال كاملاً موافقيم ولى نتيجه اى كه از آن گرفته شده، باطل است.

تحليل دليل عقلى اشاعره

درباره انحصار خالقيت به خدا و اين كه آفريدگارى جز او نيست وافعال