هر دو شعبه چهره هاى سرشناسى به عنوان پيشگامان و رهبران اين مكتب به شمار مى روند سرشناس ترين چهره در شعبه الهى اين مكتب «كى ير كيگارد» ) Kegard)مى باشد كه از وى به عنوان پدر فلسفه اصالت وجود جديد ياد مى شود. ممكن است مذهب «شلينگ» را در باب آزادى انسان به عنوان ريشه پيدا شدن و گسترش مذهب اصالت وجود مورد توجه قرار داد ولى به سختى مى توان او را اصالت وجودى خواند، ولى «كى ير كيگارد» متفكر برجسته اصالت وجودى است.

وى در سال 1815تولد يافت و در آغاز به واسطه تربيت پدرش شديداً تحت تأثير مذهب قرار گرفت و روزگارى از احساس گناه، در عذاب بود و در جوانى بر ضد آموخته هاى خود قيام كرد و از مسيحيت بيزار گشت. روزگارى راه و رسم بدبينى پيش گرفت و كوشيد از هر چيزى كه ممكن است، بهره گيرد در سال 1836 اخلاقش دگرگون شد و به دنبال اين واقعه در سال 1838 دوباره به مسيحيت روى آورد بعدها اين صحنه ها را به عنوان مراحل قابل تشخيص و به عنوان امكانات وجود انسانى تعميم بخشيد، بنابراين وى تجربيات شخصى خود را به صورت «مكتب وجودى» مطرح كرد.[1]

مراحل سه گانه حيات انسان

نامبرده بر اساس تجربيات شخصى ياد شده حيات انسان را بر سه مرحله استوار مى داند كه به عنوان «ديالكتيك اصالت وجودى» به شمار مى روند: