8. كتمان حقايق

(إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللّهُ مِنَ الْكِتابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَليلاً أُولئِكَ ما يَأَكُلُونَ فى بُطُونِهِْ إِلاّ النّارُ وَلا يُكَلِّمُهُمُ اللّهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَلا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ * أُولئِكَ الَّذينَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالهُدى وَالعَذابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَما أَصْبَرَهُمْ عَلى النّارِ).[1]

«آنان كه براى رسيدن به منافعى اندك، حقايق الهى را كتمان مى كنند در حقيقت چيزى غير از آتش نمى خورند، و روز قيامت خداوند با آنان سخن نمى گويد و آنها را تزكيه نمى نمايد و براى آنان عذابى دردناك است، آنان كسانى هست كه گمراهى و عذاب الهى را خريده اند و از هدايت و مغفرت خداوند محروم گرديده اند پس چه چيز آنان را به تحمل آتش (خشم خداوند) وادار كرده است؟».

اين آيات ناظر به دانشمندان يهود است كه با اين كه از اوصاف پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله وسلم) و يا قوانين الهى كاملاً آگاه بودند و حلال و حرام آن را مى دانستند لكن براى تمايلات پست مادّى از بيان آن خوددارى مى كردند و بدين طريق راه ضلالت و گمراهى را برگزيده، خود را از هدايت خاص الهى محروم مى ساختند.

نكته جالب توجه اين كه از گمراهى اين گروه با كلمه اشتراء (خريدن و مبادله كردن) تعبير مى كند كه خود بيانگر آزادى و اختيار آنها در هدايت و يا گمراهى خود مى باشد.