2. شرك به خدا

در بسيارى از آيات قرآن، شرك به خدا و انكار مبانى اعتقادى مانند توحيد، نبوت و معاد، به عنوان عامل ضلالت و گمراهى قلمداد گرديده است و اينك نمونه هايى از اين آيات:

(وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً بَعِيداً).[1]

«هركس به خدا شرك ورزد هر آينه به گمراهى سختى مبتلا گرديده است».

(وَمَنْ يَتَبَدَّلِ الْكُفْرَ بِالإِيمانِ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبيلِ).[2]

«آن كس كه كفر را با ايمان مبادله نمايد و آن را بر ايمان برگزيند; از راه راست گمراه گرديده است».

(وَمَنْ يَكْفُرُ بِاللّهِ وَمَلائِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً بَعيداً).[3]

«هر كس خدا و فرشتگان و كتابهاى آسمانى و پيامبران الهى و روز قيامت را انكار نمايد به ضلالت و گمراهى دورى دچار شده است».

3. عصيان و نافرمانى خدا و پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)

(وَمَنْ يَعْضِ اللّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً مُبيناً).[4]

«آن كس كه خدا و پيامبر او را نافرمانى نمايد به ضلالت و گمراهى آشكار گرفتار شده است».