ابوبصير مى گويد: از امام صادق(عليه السلام) پرسيدم چرا خداوند عذاب را كه بر بالاى سر قوم يونس سايه افكنده بود از آن برداشت ولى نسبت به اقوام ديگر چنين نكرد؟

امام در پاسخ فرمود: چون در علم ازلى و پيشين خدا مقدّر شده بود كه آنان توبه مى كنند....[1]

نقش كارهاى خوب و بد در سرنوشت از ديدگاه روايات

اكنون كه با ديدگاه قرآن درباره نقش مؤثر كارهاى خوب و بد انسان در سرنوشت او آشنا شديم، مناسب است نمونه هايى از روايات اسلامى را نيز در اين رابطه بازگو نماييم تا نقطه نظر پيشوايان دينى خود را در اين خصوص بدست آوريم و از آنجا كه بررسى كامل روايات در اين موضوع، به بحث گسترده اى نياز دارد تنها به ذكر چند نمونه بسنده مى كنيم:

الف: كارهايى كه در كم شدن و يا زياد شدن روزى مؤثرند

در روايتى كه از على (عليه السلام) نقل شده است، برخى از كارها موجب زيادى رزق و برخى ديگر موجب كم شدن آن معرفى گرديده اند كه نمونه هايى را يادآور مى شويم:

1. «أَلأكْلُ عَلى الجِنابَة يُورِثُ الْفَقْرَ».

«غذا خوردن در حال جنابت موجب فقر است».

2. «تَرْكُ نُسْجِ الْعَنْكَبُوتِ فِى البَيْتِ يُورِثُ الْفَقْرَ».

«باقى گذاشتن تارهاى عنكبوت در خانه موجب فقر مى شود».