نقصان و فزونى در آن راه يابد، در حالى كه «اجل مسمى» آن اجل و سرنوشت قطعى است كه در علم الهى مسلم و قطعى گشته و افزايش و كاهش در آن راه ندارد.

واژه «اجل» در آيات متعددى از قرآن به كار رفته است كه مى توان همه آنها را به دو معنى بازگشت داد:

1. زمانى كه يك پديده به حيات و زندگى خود ادامه مى دهد و يا مدتى كه در معاهده ها و قراردادها و غير آن تعيين مى گردد مانند آيه:

(أَيَّمَا الأجَلَيْنِ قَضَيْتُ فَلا عُدوانَ عَلَيَّ) (قصص/28).

«هر كدام از دو مدت را برگزينم، ستمى بر من نخواهد بود».

2.آخرين لحظه و سرآمد حيات يك پديده و يا زمانى كه در قراردادها و غير آن تعيين شده است مانند:

(أَجَلَهُنَّ أَنْ يَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ)(طلاق/4).

«سرآمد عده زنان با وضع حمل آنان است».

نكته قابل توجه اين كه، اين واژه در مورد انسان به دو صورت به كار رفته است:

الف: به صورت مطلق و بدون قيد.

ب: به صورت مقيد به كلمه مسمّى (اجل مسمّى).

و هر دو صورت آن در يك آيه به كار رفته است آنجا كه درباره مبدأ آفرينش انسان سخن گفته مى فرمايد: