دستاويزهاى سست

نويسنده كتابچه بر مدعاى خود به يك رشته روايات استدلال نموده كه به چند گروه تقسيم مى شوند، هر چند خود وى همه را به صورت آشفته نقل كرده است و اگر يك فرد فقيهى بود از دسته بندى روايات غفلت نمى كرد. اينك روايات مورد نظر وى را در ضمن چند گروه بيان مى كنيم:

1. قبر را با خاك خودش پر كنيد

از سه روايت استفاده مى شود كه در خاكسپارى ميت و پر كردن قبر، فقط از همان خاك خود قبر استفاده شود و از خاك اطراف قبر بر روى آن نريزند:

(1. «إنّ النَّبىّ نَهى أنْ يُزادَ على القَبْرِ تُرابٌ لَمْ يُخْرَج مِنْهُ».)

«پيامبر(صلى الله عليه وآله) از پر كردن قبر با خاك اطراف قبر، نهى كرد».

صدوق بدون سند از امام صادق(عليه السلام) نقل مى كند:

(2. «كُلّما جُعلَ على القبرِ مِنْ غيرِ تُرابِ القَبْرِ فَهُوَ ثِقْلٌ عَلى المَيِّتِ».)

«هر چه كه بر روى قبر از غير خاك آن قرار دهند آن سنگينى بر ميت است».

(3. «لا تُطَيِّنُوا الْقَبْر مِنْ غَيْر طينِه»[1].)

«قبر را از غير خاك خودش، گِل مالى نكنيد».

تحليل روايت

اوّلاً: روايت دوم فاقد سند است ونمى توان با آن استدلال كرد.

و روايت اوّل و سوم با سندى نقل شده كه در آن دو فرد غير امامى است به نام هاى «نوفلى و سكونى».

ثانياً: اين روايات در صورت صحت حاكى از آن است كه در قبر سازى از خاك بيرون نبايد بهره گرفت. در اين صورت مضمون اين احاديث پيوندى با موضوع بحث ما ندارد و آن بناى بر روى قبر كه چيزى بر قبر افزوده نمى شود آن هم براى اين كه زائران قبر در حال زيارت و خواندن قبر آن بزرگواران از سرما و گرما در رفاه و امان باشند و در ساخت و ساز بر روى قبور اولياى الهى، چيزى بر خاك قبر افزوده نمى شود.

ثالثاً: مضمون اين روايات با عمل قطعى پيامبر(صلى الله عليه وآله) در تدفين عثمان بن مظعون منافات دارد، زيرا آن حضرت پس از خاكسپارى فرزند مظعون سنگ بزرگى را روى قبر نهاد تا نشانه قبر باشد ومسلمانان بتوانند به آسانى آن را شناسايى و زيارت نمايند.

ابن ماجه از انس بن مالك نقل مى كند كه رسول خدا(صلى الله عليه وآله)قبر عثمان بن مظعون را با سنگ بزرگى علامت گذاشت و «سندى» در حاشيه سنن ابن ماجه مى نويسد: صخره اى را بر روى قبر نهاد تا شناسايى شود.[2]

سمهودى در وفاء الوفاء مى نويسد: وقتى عثمان بن مظعون خاكسپارى شد پيامبر مردى را مأمور كرد تا سنگ بزرگى را با خود حمل كند و بياورد. آن مرد نتوانست آن سنگ را حمل نمايد. رسول خدا(صلى الله عليه وآله) آستين ها را بالا زد و آن را به سوى قبر عثمان حمل نمود و آن را بالاى سر او نهاد و فرمود: اين كار را مى كنم كه قبر برادرم را بشناسم و بستگانم را كنار آن به خاك بسپارم.[3]

رابعاً: گزاردن ضريح و يا صندوق بر روى قبر ارتباطى به روايات ندارد، زيرا پايه هاى ضريح در چهار گوشه بيرون قبر