گروه سوم: حرمت مشاهد و دعوت به زيارت

روايات فراوانى كه شمار آن از صدها تجاوز مى كند همه به زيارت قبر پيامبر گرامى(صلى الله عليه وآله) و فرزندان او دعوت كرده و از احترام اين قبور ياد مى كنند. اين روايات به اندازه اى است كه يك صدم آنها را نمى توان در اين جا آورد. فقط نمونه هايى را يادآور مى شويم:

1. اميرمؤمنان (عليه السلام) كمال حج را در اين مى داند كه زائر خانه، حج خود را با زيارت قبر رسول خدا(صلى الله عليه وآله) به پايان برساند. چنان كه مى فرمايد:

(«)أتمّوا حَجَّكُم برسولِ الله إذا خرجتُم إلى بيتِ الله فإنّ تركَه جفاءٌ وبذلكَ أُمِرتُمْ»[1].

«حج خود را با زيارت قبر پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) به كمال برسانيد، زيرا ترك زيارت او جفاست و به اين كار مأمور شده ايد».

2. ابن قولويه در كامل الزيارات از فردى به نام «وشّاء» نقل مى كند كه از امام رضا(عليه السلام) شنيدم مى فرمود:

(«)إنّ لكلِ إمام عَهداً فى عُنُقِ أوليائهِ وَشيعتهِ وإنّ مِنْ تَمامِ الوفاءِ بالعهد زيارةَ قُبُورهم»[2].

«هر امامى بر گردن دوستان و شيعيان خود عهد و پيمانى دارد و زيارت قبور پيشوايان بخشى از عمل به اين پيمان است».

با توجه به دعوت اكيد به زيارت قبور امامان و اولياى الهى، مى توان قاطعانه گفت كه دعوت همه مسلمانان بر اين عمل مستحب، در صورتى انجام مى گيرد كه مدفن آنان به گونه اى محفوظ باشد و افراد بتوانند به صورت روشن آن را بيابند و زيارت كنند. هرگاه مراقد آنان فاقد هر نوع حفاظت و بنا باشد مسلماً باد و باران و عوامل طبيعى آثار مراقد را از بين برده و چيزى باقى نمى ماند، تا مردم به زيارت آنها بشتابند.

اين نوع روايات كه بر زيارت قبور خاندان رسالت تأكيد مى كند مستلزم آن است كه مراقد آنان به شيوه اى باشد كه از حوادث زمان محفوظ بمانند.

نتيجه مى گيريم:

صيانت قبور اولياى الهى امرى مرغوب و سنتى اسلامى (است) و قرآن و اجماع و سيره مسلمانان و روايت ائمه اهل بيت(عليهم السلام) بر آن دلالت دارد و هر كس بخواهد با كلنگ ظلم مدفن آنان را ويران كند، خشم خدا را بر خود خريده و جايگاه او جايگاه دشمنان اهل بيت(عليهم السلام) است.