تجزيه و شكسته شدن است و به اين ترتيب عمر جهان مقدار ثابتى خواهد بود، كه با فرا رسيدن آن تمام اتم ها تجزيه و شكسته خواهند شد و اگر بر اين جهان زمان بى نهايت گذشته باشد بايست پايان جهان و تجزيه تمام آنها صورت گرفته و امروز چيزى به نام «ماده» وجود نداشته باشد.

فى المثل اگر مى بينيم چراغ نفت سوزى در حال سوختن است حتماً مى دانيم كه از ازل و در يك زمان بى نهايت روشن نبوده است زيرا اگر آن را از ازل روشن كرده بودند با توجه به اين كه مقدار نفت آن محدود است و بى پايان نيست، بايد از مدت ها قبل خاموش شده باشد.

همچنين است اتم هاى جهان، زيرا طبق اصل «انتروپى» اين جهان پيوسته رو به «كهولت» و «پيرى» است و اتم هاى آن دائماً در حال فرسايشند، و روزى فرا خواهد رسيد كه همه انرژى هاى آن به صورت غير فعال و بى مصرف خواهند در آمد.

زيرا انرژى همانند نيروى حاصل از حركت آب از نقطه مرتفعى به نقطه پايين تر است، اگر آب موجود در مخزن به مقدار معينى (زياد يا كم) باشد، سرانجام روزى فرا خواهد رسيد در ميان آب ها تساوى سطوح برقرار گردد و انرژى حاصل از ريزش آب منتفى و خاموش گردد.