احساسات و عواطف و كليه غرايز انسانى، يك نوع تحرك و جنبش شديدى در انسان بوجود مى آورند كه اگر از طريق صحيح كنترل نشود، چه بسا حد و مرزى براى خود نشناسد. اگر در طول تاريخ مردان فداكارى را مى يابيم كه در راه پيشبرد اهداف خود، سر از پا نشناخته و ديوانهوار همه شئون خود را فداى هدف نموده اند براى همين يك نكته است كه آنان از صميم دل به هدف خود ايمان داشتند و ايمان در روان آنان آن چنان علاقه شديدى به وجود آورده بود كه بدون محاسبه همه چيز خود را فداى هدف خود مى نمودند، و بدون اختيار به سوى هدف كشيده مى شدند.

اگر مى بينيد آنان در آخرين لحظات زندگى خود، همسر و فرزندان را فراموش كرده و به ياد هدف بودند روى همين اساس است.

«سعد ربيع» از ياران فداكار پيامبر اسلام بود، دلى لبريز از ايمان و اخلاص داشت. در جنگ احد با 12زخم به روى زمين افتاده و در حال احتضار بود، پيامبر يك نفر را مأمور ساخت كه از حال وى تحقيق كند و از او خبر صحيحى بياورد. «زيد ثابت» او را در ميان كشتگان ميدان «احد» يافت و از حال او پرسيد او در پاسخ زيد چنين گفت: به پيامبر خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) بگو چند لحظه بيش از زندگى «سعد» باقى نمانده است و خدا به تو اى پيامبر خدا! بهترين پاداش كه سزاوار يك پيامبر است بدهد و نيز افزود: سلام مرا به ياران پيامبر برسان و بگو