ى- ناآگاهى‌ علّت افشاى برخى از رازها، ناآگاهى فرد نسبت به درجه اهميّت آن است. چنين كسانى بر اثر مصلحت‌انديشى و خيرخواهى، پرده از اسرار خود و ديگران برمى‌دارند و اغلب پس از اين كار، پشيمان مى‌شوند.
ك- تهديد خوردن يك سيلى يا شلاق و ديدن يك ابزار شكنجه، اراده بعضى را متزلزل مى‌كند و آنان به قصد نجات جان خود، حاضر به افشاى راز مى‌شوند؛ حتى اگر جان عدّه زيادى، حتى نزديك‌ترين دوستانشان به خطر افتد! ل- تطميع‌ دل آزمند، توان نگهدارى راز را ندارد. به اندك چيزى ممكن است دل بندد و راز مهمى را فاش سازد. طمع به ثروت دنيا و مقام دوستى، اراده عدّه‌اى را متزلزل و راز آنان را فاش مى‌سازد.
م- ملاحظات دوستانه‌ بسيار ديده شده كه كسى به دوستش مى‌گويد: به هيچ كس نمى‌گويم ولى به تو مى‌گويم، غافل از اينكه اگر بناست نگوييم، به دوستمان هم نبايد بگوييم.