«لَيْسَ كُلُّ مَكْتُومٍ يَسُوغُ اظْهارُهُ لَكَ وَ لا كُلُّ مَعْلُومٍ يَجُوزُ انْ تُعَلِّمَهُ غَيْرُكَ»[1]

روا نيست هر رازى براى تو بازگو شود، چنانچه مجاز نيستى هر رازى را كه مى‌دانى به ديگران بگويى.
پيامبر اكرم 6 فرمود:
«اتَّقُوا عَلى‌ دينِكُم وَاحْجِبُوهُ بِالتَّقيةِ فَانَّهُ لا ايمانَ لِمَنْ لا تَقِيَّةَ لَهُ انَّما انْتُمْ فِى النَّاسِ كَالنَّحْلِ فِى الطَّيْرِ وَ لَوْ أَنَّ الطَّيْرَ يَعْلَمُ ما فى‌ اجْوافِ النَّحِل ما بَقِىَ شَىْ‌ءٌ مِنْها الَّا اكَلْتُهُ وَ لَوْ انَّ النَّاسَ عَلِمُوا ما فى‌ اجْوافِكُمْ انَّكُمْ تُحِبُّونا اهْلَ الْبَيْتِ لَاكلُوكُمْ بِالْسِنَتِهِمْ وَ لَنَحَلُوكُمْ فِى السِّرِّ وَالْعَلانِيَةِ ...»[2]

به خاطر حفظ دينتان تقيه كنيد و آن را با تقيّه و رازدارى زير پرده نگهداريد؛ زيرا هر كس تقيّه ندارد ايمان ندارد.
همانا شما در ميان مردم مانند زنبور عسل در ميان پرندگانيد.
اگر پرندگان بدانندكه زنبوران عسل حامل چه چيزى هستند، همه آنهارا خواهندخورد واگر مردم بدانند آنچه در دل شما است كه ما اهل بيت را دوست داريد، شما را با زبانشان خواهند خورد و در نهان و آشكار ناسزا خواهند گفت.

[1] شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، ج20ف ص33.

[2] وسائل الشیعه، ج11، ص461، باب امر به معروف و نهی از منکر.