پنهان داشتن راز ما، جهاد كردن در راه
خداست.
حضرت على 7 نيز فرمود:
«مَنْ اذاعَ سِرَّنا
اذاقَهُ اللَّهُ بَأْسَ الْحَديدِ» [2]
هر كس اسرار ما را فاش كند، خداوند آسيب
آهن را به او خواهد چشاند.
امام صادق 7 نيز در وصيت خود به عبداللّه بن جندب
فرمود:
«رَحِمَ اللَّهَ قَوْماً
كانُوا سِراجاً وَ مَناراً، كانوا دُعاةً الَيْنا بِاعْمالِهِمْ وَ مَجْهُودِ
طاقَتِهِمْ، لَيْسَ كَمَنْ يُذيعُ اسْرارَنا» [3]
خداى رحمت كند مردمى را كه چراغ پرفروغ
(براى هدايت مردم) بودند و با كارهاى پسنديده و سعى و تلاش خود آنها را به سوى ما
دعوت مىكردند (آنان) مانند كسانى كه اسرار ما را فاش مىساختهاند، نيستند.
گسترش فرهنگ رازدارى قراردادن محدوديتهاى گفتارى، هشدار در
مورد آفات زبان، تأكيد بر رازدارى، بيان آفات كشف اسرار و صدها توصيهاى كه در
روايات با بيانهاى مختلف درباره حفظ اسرار ارائه گرديده است،