همچنين فرمود:
«مَنْ بَحَثَ عَنْ اسرارِ غَيْرِهِ اظْهَرَ اللَّهُ اسْرارَهُ» [1]

آن كس كه در مقام تفحص از اسرار ديگرى برآيد، خداوند رازهاى او را آشكار خواهد كرد.
و فرمود:
«مَنْ تَطَّلَعَ عَلى‌ اسرارِ جارِهِ انْهَتَكَتْ اسْتارُهُ» [2]

كسى كه در مقام اطلاع از اسرار و رازهاى همسايگان خود برآيد، پرده خويشتن را دريده است.
مهم‌تر و كارسازتر از همه اينها، حفظ اسرار نظام، جامعه و امت اسلامى است، زيرا زيانهاى ناشى از افشاى اسرار مؤمن تا حدّى قابل جبران است، اما زيان‌هاى ناشى از افشاى اسرار نظام و جامعه گاهى قابل جبران نيست و ممكن است مخاطرات، پيامدهاى سخت و پردامنه‌اى را در پى داشته باشد. سرّ مؤمنى اگر افشا شود، امواج خطر محدود و كم دامنه است، اما افشاى اسرار نظام اين چنين نيست. شايد حكمت و فلسفه تأكيد مكرر و آميخته با تحذير و تخويف ائمه : در اين مورد به خاطر اهميت موضوع و امكان وقوع پيآمدهاى ناگوار افشاى راز بوده است.
امام صادق 7 مى‌فرمايد:

[1] غررالحکم، ج5، ص 371.

[2] همان، ج6، ص271.