عصبى، رماتيسمى، ريوى، قلبى، بينايى، گويايى و بالاتر از همه آمار بالاى تصادفات و... از جملۀ عواملى هستند كه هر ساله ميليون‌ها نفر را به وادى هولناك معلوليت رهسپار نموده و از دايرۀ زندگى عادى خارج مى‌سازند.

تعريف معلول

به نظر ديويس «معلول فردى است كه سلامت جسمى يا روانى او به طور دائم يا موقت به دليل ضايعات فيزيكى، فيزيولوژيكى و يا روانى ناشى از بيمارى، حادثه و يا مادرزادى صدمه ديده باشد و توانائى انجام كارهاى روزمره و فعاليت‌هاى شغلى و اجتماعى خود را از دست داده و در نتيجه قادر نباشد مستقلاً و بدون استفاده از وسايل كمكى و يا مراقبت‌هاى خاص به زندگى عادى خود ادامه دهد.»[1]

بنابر تعريف سازمان بهداشت جهانى معلول فردى است كه «در اثر ضايعات ارثى، بيمارى، حوادث و يا كهولت، قسمتى از امكانات بدنى يا روانى خود را به طور دائم يا موقت از دست داده و از استقلال فردى او در آموختن و يا كار كردن كاسته شده است.»[2]

سازمان بهداشت جهانى معلولين جسمى را شامل افراد زير مى‌داند:

فاقدين دست و پا، مفلوجين، اطفال ناقص الخلقه، نابينايان، كرها و لالها، از كار افتادگان، مبتلايان به بيماريهاى مزمن و صعب العلاج و مسلولين.[3]

بنابر تعاريف فوق معلوليت به هر صورتى كه باشد، ] ناتوانىموقت يا دائم، كلى يا جزئى، ثابت يا متغير [ ممكن است در هر جامعه‌اى و در ميان هر گروه و طبقه‌اى متجلى شود و فرد معلول را تحت تأثير شديد خود قرار دهد، زندگى اجتماعى و اقتصادى او و خانواده‌اش را دگرگون سازد. از اين رو ضرورى است به عنوان يكى از آسيب‌هاى خانواده مورد بررسى و دقت نظر قرار گيرد.

[1] همان، ص30.

[2] همان.

[3] همانف ص31.