انواع معلولين

معلولين را مى‌توان به طور كلى به سه دسته تقسيم كرد:[1]

1. معلولين جسمى: كسانى كه بر اثر تصادفات و ضربه‌هاى شديد، بيماريهاى عروقى، عفونت‌هاى مزمن، ناهنجارى‌هاى مادرزادى، تومورها، سوختگى‌ها و... معلول مى‌شوند؛

2. معلولين ذهنى: عقب ماندگان ذهنى و بيماران روانى مزمن؛

3. معلولين اجتماعى: معتادين، كودكان بزهكار و ولگرد، محكومين زندانها، متكديان، ولگردان حرفه‌اى و روسپيان.

آثار معلوليت

معلوليت در بسيارى از موارد كل خانواده را متأثر مى‌سازد و بر افراد خانواده كه تشكيل دهندۀ آن هستند مؤثر واقع مى‌شود و انسجام خانواده را از بين مى‌برد.

تغيير شكل جسمى فرد، ناتوانى جنسى و به طور كلى ناتوانى‌هاى جسمى مى‌تواند تأثيرات منفى در خانواده به جا نهد. گاه موجب بروز ابهام و تضاد در ايفاى نقش‌ها در خانواده مى‌گردد، تا آنجا كه ممكن است، مرد خانه نشين و همسرش نان آور خانه شود، يا فرزند خود معلول از اينكه پدر يا مادر معلولش ياراى بازى با او و يا رفتن به تفريح و ورزش همانند سابق را ندارد، احساس ناراحتى كرده، آن را اظهار نمايد و بدين گونه در رابطۀ پدر و فرزندى و يا مادر و فرزندى تأثير گذارد.

عكس اين حالت نيز مى‌تواند وجود داشته باشد و آن زمانى است كه پدر نقش فعال ورزشى و تفريحى خود را على رغم معلوليت خويش حفظ كرده و با توجه به وضع جديد جسمى ورزشهايى مناسب از قبيل تيراندازى با كمان، مشاركت در بازى‌هاى كودكان، شركت و نظاره در مسابقات ورزشى به همراه فرزند خود انجام دهد. از طرف ديگر اطفال ممكن است از طريق همكلاسان يا دوستان خود متوجه حالت غير طبيعى پدر، يا مادر معلول يا جانباز خود شوند، و احساس ترحم همكلاسان و دوستان لطمه‌اى به عزت نفس و رابطۀ آنها با عضو معلول يا جانباز وارد سازد.

[1] علی اسلامی نسب، ص34.