البته در اين موارد معمولاً زنان با بردبارى و استوارى تا آخرين نفس براى نجات خانواده تلاش مى‌كنند. آنان در طول زمان به سبب وحشت از آبروريزى و پرهيز از رسوايى دم فرو مى‌بندند و با شرايط خوى مى‌گيرند و مشكلات جسمانى شديدى را متحمل مى‌شوند، اما گاه نيز راه طلاق يا ناسازگارى را پيش مى گيرند و يا ممكن است به رفتارهاى نابه‌هنجار ديگرى كشيده شوند. در اين وضعيت اركان خانواده، به سستى و تزلزل مى‌گرايد و خانه به محيط ناامن تبديل مى‌شود.

در اين گونه خانواده‌ها، سرنوشت كودكان به گونه‌اى نامطلوب و خطرناك رقم مى‌خورد و زمينۀ بزهكارى بر اثر همانند سازى با والدين در آنان فراهم مى‌شود. در شرايط حاد، در صورتى كه نتوان خانواده را از اين آسيب‌ها و فروپاشى نجات داد، نجات كودكان از محيط فاسد خانواده و پيشگيرى از زوال اخلاقى و اجتماعى ضرورى است. به هر حال آسيب‌هاى جسمى را در دو بخش معلوليت و جانبازى با توجه به شيوع و ابتلاى بيشتر جامعه به آنها به اختصار بررسى مى‌كنيم.

معلوليت‌ها

در هيچ دورانى مانند عصر حاضر، جوامع با مشكلات و مسائل معلوليت و آثار سوء ناشى از عدم چاره‌جويى براى نيازهاى معلولان روبه‌رو نبوده است. آمارها نشان مى‌دهد همه ساله بر تعداد معلولين افزوده مى‌شود و خطر از هم پاشيدگى خانواده‌هاى اين افراد آسيب ديده را تهديد مى‌كند و ياس و سرخوردگى و افسردگى بر بسيارى از اين معلولين و خانواده‌هايشان سايه مى‌افكند. بنابر تخمين سازمان بهداشت جهانى 10% جمعيت كرۀ زمين دچار معلوليت جسمى مى‌باشند.[1] چنانچه اين ملاك را دربارۀ ايران بپذيريم حدود تقريبى معلولين ايران بالغ بر هفت ميليون نفر مى‌باشد.

قهر طبيعت چون زلزله، آتشفشان، طوفان، سيل، خشكسالى و همچنين سهل‌انگارى‌هاى انسان در جامعه به صورت آتش سوزى، سقوط از بلندى، مسموميت‌ها، عوارض بيمارهاى

[1] علی اسلامی نسب، ص52.